تأثیر اسید استیک بر رشد و تخمیر اتانول قارچ‌های فیلامنتوس Rhizopus oryzae، Mucor indicus، Neurospora intermedia و Aspergilus oryzae

چکیده ترکیبات سمی و بازدارنده موجود در فرآورده­های هیدرولیزی مواد لیگنوسلولزی از قبیل اسید استیک و ترکیبات فنلی، مشکل اصلی فرآیند تبدیل بیوشیمیایی مواد لیگنوسلولزی به سوخت­های زیستی مانند بیواتانول می­باشند. در این تحقیق، عملکرد چهار قارچ فیلامنتوس Rhizopus oryzae، Mucor indicus، Neurospora intermedia و Aspergilus oryzae در محیط کشت­های سنتزی حاوی صفر، سه، پنج و هفت گرم بر لیتر اسید استیک بر روی تولید بیومس قارچی، مصرف قند و اسید استیک و همچنین تولید اتانول بررسی شدند. مقدار بیومس قارچی به دست آمده بعد از زمان کشت 48 و 72 ساعت نشان داد که افزودن اسید استیک به محیط کشت، سبب کاهش سرعت رشد قارچ­ها و افزایش فاز تأخیر شد. تأثیر بازدارندگی اسید استیک بر رشد قارچ M. indicus نسبت به سایر قارچ­ها بیشتر بوده و تولید بیومس حاصل از کشت این قارچ در غلظت بیشتر اسید استیک (پنج گرم بر لیتر) به شدت کاهش یافت، درحالی­که قارچ A. oryzae تحمل (بردباری) خوبی نسبت به اسید استیک نشان داد. نتایج نشان داد که تأثیر اسید استیک بر مقدار بیومس قارچی و تولید اتانول وابسته به غلظت اسید استیک و نوع قارچ مصرفی بوده و می­تواند اثر مثبت و یا منفی داشته باشد. غلظت اتانول حاصل از تخمیر قارچ­های A. oryzae و R. oryzae در محیط کشت حاوی اسید استیک به ترتیب کاهش و افزایش پیدا کرد. با توجه به نتایج تخمیر، قارچ­های فیلامنتوس آزمایش شده قادر به رشد و تولید اتانول در محیط کشت حاوی هفت گرم بر لیتر اسید استیک نبودند.